Discipelschap observerend in religieuze entiteiten dan zie ik dat het woord ‘discipel’ veel te makkelijk in de mond wordt genomen. En leden van die entiteiten noemen zichzelf veel te makkelijk een ‘discipel’ zonder zich af te vragen hoe de ’talmidiem’ [discipelen] van Jezus discipelschap zagen.

De eerste vraag bij discipelschap die we zouden moeten stellen is: Hoe zag discipelschap er in Jezus’ tijd uit?

De Tweede vraag is: En hoe hebben de discipelen van Jezus dat ervaren? Wat waren voor hun de consequenties?

Toen Jezus tegen Zijn honderden volgelingen – wij zouden ze discipelen noemen – zei:

“Luister goed! Als jullie niet van het lichaam van de Mensenzoon eten,
en niet van zijn bloed drinken, is er geen leven in jullie.” Joh. 6: 53 BB
“Van toen af keerden vele van zijn discipelen terug en gingen niet langer met Hem mede.
Jezus zeide dan tot de twaalven: Gij wilt toch ook niet weggaan? ” Joh. 6:66-67

Jezus vroeg van discipelen een onvoorwaardelijke toewijding om Hem na te volgen. Dat is Zijn spreken en handelen na te doen. De discipelen waren dan ook bijna vierentwintig uur per dag bij Hem.

Verder vroeg Jezus van hen onvoorwaardelijke gehoorzaamheid. Waneer Hij zei: Doe dit of doe dat, dan verwachtte Hij dat de discipel het ook zou doen. Dat was de gebruikelijke manier van omgang tussen een Rabbi en een discipel.

Rabbis waren dan ook meesters in het stellen van vragen en het niet geven van antwoorden. De discipelen werden als het ware geleerd om in de constante vraag: “Maar hoe dan?,” te leven. Niet het hebben van de antwoorden maar het doen vanuit de juiste overtuigingen was wat ze leerden.

Als we deze overwegingen op de keper beschouwen dan lijkt het dat we een antwoord hebben op de vraag: Kan discipelschap in een half jaar?

Wat denk jij?

Wie is jouw rabbi met wie jij dagelijks optrekt?